“Ik red het wel” zei ze. Maar niemand zou het alleen moeten doen.

Lisa (46) helpt als Gezinsmaatje

Een luisterend oor, een helpende hand. Lisa ontdekte hoe één uurtje per week het verschil kan maken voor een moeder en haar kinderen.

"Ik wou dat ík vroeger zo iemand had gehad."

Toen Lisa zich aanmeldde als gezinsmaatje, wist ze niet precies wat ze kon verwachten. Ze wilde graag iets betekenen voor een gezin dat het zwaar had, maar vroeg zich af: Kan ik écht iets veranderen?

Totdat ze Fatima ontmoette. Vanaf het eerste moment voelde Lisa herkenning. Een alleenstaande moeder die haar best deed om alles draaiende te houden. Moe, maar sterk. Zoals moeders dat doen.

Haar kinderen bleven dicht bij haar, hun ogen steeds op haar gericht. Alsof ze aanvoelden dat ze haar even niet konden loslaten.

Kleine momenten, grote verandering

Het begon met kleine dingen. Samen een kop thee drinken terwijl de kinderen speelden. Een simpele vraag hoe haar dag was, zonder oordeel. Even naar buiten met de kinderen, zodat Fatima ademruimte kreeg. Geen grote gebaren, gewoon er zijn.

Langzaam zag Lisa verandering. Fatima begon meer te vertellen. Haar zoon zocht haar op met vragen over school. Haar dochter kroop zonder aarzeling tegen haar aan tijdens het voorlezen. Het huis voelde warmer. Lichter.

En toen kwam het moment dat alles veranderde.

"Ik red het wel," zei Fatima met een glimlach. Een glimlach die net iets te breekbaar was.

Help jij een kwetsbaar kind?

"Dankzij jou voel ik me sterker. Ik sta er niet meer alleen voor."

Lisa glimlachte. Dit was precies waarom ze dit deed. Ze dacht terug aan vroeger, aan momenten waarop zij zelf iemand nodig had. Of aan die keren dat een vriendin of buurvrouw er gewoon was, met een luisterend oor.

'Geloof me: het voelt zó goed om te doen!'

Het hoeft niet ingewikkeld te zijn. Geen grote verplichting, geen zware gesprekken. Gewoon er zijn. Iets doen wat voor jou klein lijkt, maar voor een ander een wereld van verschil maakt.